Kilka wzgórz TPK zdobytych

Niedziela, 22 maja 2016 · dodano: 23.05.2016 | Komentarze 0

Po przepracowanej sobocie trzeba było się rozluźnić na rowerze. Planem było skorzystać z trasy znajomego, który mniej więcej podobnie przejechał dzień wcześniej. Nie wiedziałem jednak, że przejechał to lekkie nadużycie :)
Zaczęło się spokojnie bardzo fajną drogą od Rumskiej Szmelty w stronę Pustek Cisowskich. Długi i namiętny podjazd o umiarkowanym nachyleniu i dobrej nawierzchni - zapowiadał się fajny trening. Potem w pustkach odbiłem w jakąś podrzędną drogę, z której odbiłem znowu w bok, tym razem w zarośnięty singiel. Na początku całkiem przejezdna ścieżka skończyła się na kładce nad strumieniem. Potem było źle :) Przedzieranie się przez krzaki przy 20% nachyleniu nie należało do przyjemności.
Na szczycie zaskoczenie - rampy, skocznie, rozjeżdżony singiel. Trafiłem na trasę zjazdowców, o której istnieniu nie miałem pojęcia. I na dodatek była na niej grupa szaleńców, która przy zawrotnych prędkościach skakała po tych drewnianych kładkach jakby grawitacja dla nich tymczasowo została wyłączona. Niesamowite... W życiu bym się na to nie odważył. Pełen szacun.

W poszukiwaniu dalszej trasy znowu trafiłem na zarośnięty ale przejezdny singiel, który po piaskowej ścianie (około 25% wg stravy) poprowadził mnie na nieoficjalny punkt widokowy (ławeczki, ślady po ognisku i grilu, puszki po piwie, heh). Widok muszę przyznać przedni. Zdjęcie tego nie oddaje.


Potem można rzec że zszedłem po równie ostrej ściance po piachu i korzeniach.

Dalej pojechałem znajomą mi trasą pod estakadą i po stronie gdyńskiej TPK zatoczyłem małą pętlę kończącą się długim i umiarkowanym podjazdem pod kładkę nad estakadą. Dobre miejsce na trening.

Dalsza część trasy już standardowa, podjazd pod Łężyce, i zjazd asfaltem do domu.

Gdyby nie te piaskowe, korzeniaste ścianki na których brakowało mi odwagi byłby to całkiem intensywny trening (chociaż w sumie pchanie roweru pod górki było również wyczerpujące :) )